1. Μεταξύ 9 και 13 ετών τα παιδιά αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς. Υποβοηθώντας ή καταστέλλοντας αυτό το δυναμικό αύξησης, ο ορθοδοντικός μπορεί να διορθώσει σκελετικά προβλήματα όπως ο προγναθισμός ή οπισθογναθισμός μίας γνάθου και να χαρίσει αισθητική και λειτουργική αρμονία όχι μόνο στο στόμα αλλά και σε όλο το πρόσωπο του παιδιού.Αυτό επιτυγχάνεται με τρόπο εντελώς φυσικό και ανώδυνο με τα λειτουργικά μηχανήματα, ειδικά κινητά μηχανήματα που τοποθετούνται και αφαιρούνται από το ίδιο το παιδί, ενώ ελέγχονται και προσαρμόζονται από το γιατρό σε τακτικά χρονικά διαστήματα. 2. Κατά την ίδια χρονική περίοδο ολοκληρώνεται η αλλαγή των δοντιών. Προβλήματα όπως η έλλειψη χώρου για την ανατολή ενός δοντιού, η λανθασμένη θέση μεμονωμένων δοντιών ή μία στενή γνάθος διορθώνονται αποτελεσματικά με τη χρήση απλών κινητών μηχανισμών, που κι αυτά τοποθετούνται, αφαιρούνται αλλά και ενεργοποιούνται από τον ίδιο τον ασθενή, με την καθοδήγηση και εποπτεία του ορθοδοντικού.
3. Όταν ανατείλουν πλήρως όλα τα μόνιμα δόντια, γύρω στα 12, δίνεται πλέον η δυνατότητα τοποθέτησης των ακίνητων ορθοδοντικών μηχανισμών, οι οποίοι αφαιρούνται μετά το τέλος της θεραπείας από τον ορθοδοντικό. Με αυτούς, το κάθε δόντι μπορεί να μετακινηθεί ξεχωριστά και με μεγάλη ακρίβεια, και έτσι να διορθωθούν π.χ. κενά, στροφές, αποκλίσεις ή συνωστισμός δοντιών.Με τους ακίνητους μηχανισμούς διαμορφώνονται επίσης αρμονικά οδοντικά τόξα (το σύνολο των δοντιών μίας γνάθου) και τελειοποιείται η σύγκλειση, η σχέση δηλαδή των άνω δοντιών με τα κάτω.
Οι μηχανισμοί αυτοί είναι συνήθως κατασκευασμένοι από μεταλλικά κράματα, γι’αυτό και έγιναν γνωστοί και ως “σιδεράκια“. Εναλλακτικά όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν και πιο αισθητικές λύσεις από κεραμικό υλικό, τεχνητό ζαφείρι, κ.α.
Όταν επιτευχθεί το τελικό ορθοδοντικό αποτέλεσμα, και για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μίας μελλοντικής υποτροπής, είναι απαραίτητη η τοποθέτηση ένος συγκρατητικού μηχανισμού, κινητού ή σταθερού, που θα σταθεροποιήσει τα δόντια στην καινούρια τους θέση.